Location
Erasmusbuilding
Erasmusplein 1
6500 HD Nijmegen
map + directions
2009/2010
We argue that the usual views concerning the nature of syntax are simply wrong. They founder on the scylla of misplaced concreteness and the charybdis of misplaced abstraction. In both cases one tries to view syntactic objects as `neutral', i.e., independent of intentionality. Our main thesis is that basic syntactic entities are *occurrents*, things whose primary job it is to occur in texts. Occurrents are essentially temporal entities, subject to the necessity of origin. A consequence of this thesis is that the usual syntax of predicate logic is not syntax at all, but something else. In our talk we treat two sample cases of syntactic entities: the letter and the variable. Some specific philosophical targets of our work are: a better understanding of Frege's puzzle of the Morning Star and the Evening Star (and its many relatives) and elucidation of the notion of discourse referent.
De 19e eeuwse Nederlandse taalkundige L.A. te Winkel ontwierp een beeldschoon tempussysteem gebaseerd op drie binaire tegenstellingen. Dit decennia voordat het structuralisme losbrak. Zijn mathematische oplossing voor het probleem om acht tempusvormen te beschrijven waarvan er twee de belangrijkste zijn, bestond simpelweg uit de rekensom: 2x2x2=8. Reichenbach, van huis uit natuurkundige, ontwierp een matrixsysteem van 3x3. Hij werd daarmee een soort tempusgoeroe die al bijna vijftig jaar als een heilige vereerd wordt terwijl iedereen weet dat zijn systeem niet echt deugt. In mijn lezing laat ik zien dat het vrij gemakkelijk is om Te Winkels systeem te formaliseren zo dat het ook nog compositioneel is. De drie tegenstellingen leveren op heel natuurlijke wijze de steunpunten die nodig blijken. Dat is Te Winkel 1 (TW1). Daarnaast is het geschikter vanuit een wat meer cognitief dan een natuurkundige perspectief de taalkundige informatie in het gebruik van tempusvormen te karakteriseren. Door aanvullingen op systeem TW1 te geven ontstaat een systeem TW2 dat in staat is om zowel "arme" als "rijke" tempustalen te karakteriseren.
Classical examples of wh-exclamatives are sentences like (1) "How tall John is!" and (2) "What languages Mary speaks!" There are two main ways to approach exclamative semantics. The first view (Castroviejo 2006, Rett 2008) is to see exclamation as a degree phenomenon. It is motivated by the example (1), which expresses that the speaker of the exclamative is surprised at the high degree to which John is tall. The second view (Guttierrez-Rexach 1996, d'Avis 2002) is to derive the exclamative meaning from the semantics of an underlying wh-question. In this talk I will first argue that some wh-exclamatives have readings which do not involve degrees. Based on this point and on cross-linguistic data I will explore a question approach to exclamative semantics.
The talk is about a case study in the compositionality of particle-motion-verbs. Part of the investigation is the interaction between indexical elements contributed by Germam 'hin-' (there, thither) vs. 'her-' (here, hither) and the deictic motion verbs 'kommen' (come) vs. 'gehen' (go).
The investigation will lead to a distinction between the notions 'indexical' in the sense of 'direct reference to the utterance situation' on the one hand and 'perspectival' as an attitudinal notion on the other. Both dimensions of context dependency are formalised in DRT-based lexical entries applied in a construction algorithm for multiple presupposition construction along syntactically driven principles. These principles are also shown operative in 'hin- und her-',
'herum-' and 'umher-'-motion-descriptions, all three lacking reference to the utterance situation. The latter phenomenon is due to a general principle of perspectival description.